De Europeesche Verzekering Maatschappij te Amsterdam vierde op 25 mei 1995 dat ze 75 jaar geleden, in 1920, werd opgericht. Maar aan die oprichting gaat een geschiedenis vooraf. Reis mee terug in de tijd, naar het jaar 1907, het jaar waarin Max von Engel een lumineus idee kreeg, een idee dat zou leiden tot een net van verzekeringsmaatschappijen in bijna alle landen van Europa. Al deze maatschappijen zouden de naam ‘Europeesche’ dragen.
Von Engel: houthandelaar en industrieel
Station Luzern, een zomeravond in 1907. De sneltrein naar Basel staat klaar voor vertrek. De stoker heeft het vuur opgepord, de stoom sist. De Hongaar Max von Engel en zijn zoontje Georg staan erbij en zien hoe de vonkenregen neerdaalt op het perron waar ook hun koffers staan. Von Engel vreest dat de vonken gaten in zijn koffers zullen schroeien of erger nog: dat het zomerbriesje de vonken zal aanwakkeren tot vlammen en al zijn bagage in de as zullen leggen. Tegen dergelijke schade is hij niet verzekerd.
Voor zover bekend gebeurde er niets en kwamen de koffers heelhuids aan in Basel. Een ander had het hierbij gelaten. Maar Von Engel niet en hij informeerde naar de mogelijkheden om bagage te verzekeren tegen brandgevaar en andere risico’s. Het bleek dat er inderdaad enkele verzekeringsmaatschappijen waren die een reisbagageverzekering hadden ingevoerd. Maar om een dergelijke verzekering af te sluiten moest de reiziger uitgebreide vragenformulieren invullen en een zeer nauwkeurige omschrijving geven van de kofferinhoud en de waarde. Von Engel vond deze procedure veel te omslachtig. Hij dokterde een simpel maar doeltreffend systeem uit, een systeem dat de reizigers de komende decennia een hoop tijd en ergernis moest besparen. Om het toe te kunnen passen richtte hij zelf een verzekeringsmaatschappij op. Max von Engel (1857-1933) was vóór die zomeravond in 1907 houthandelaar en industrieel van beroep. Na die avond werd hij directeur van de Europeesche.
De verzekeringszegels
Aan het begin van de twintigste eeuw werd er lang niet zo veel gereisd als nu. Auto’s waren voor de rijken en vliegtuigen kwamen al helemaal niet in aanmerking. Hoewel het eerste vliegtuig dat werd aangedreven door motorkracht in 1903 de lucht in ging duurde het nog wel enige tijd voor deze wijze van personenvervoer op grootschalige wijze plaatsvond. Maar eind negentiende, begin twintigste eeuw was Europa wel al voorzien van een netwerk van spoorrails. Als er werd gereisd was het dus per spoor. Hoewel het reizen per spoor (nog) een luxe was, wekt het achteraf toch verbazing dat er geen goede verzekering voor reisbagage was. Tenslotte kan beschadiging, verlies of diefstal van bagage de bezitter in ernstige financiële problemen brengen. De reden voor het ontbreken van een dergelijke verzekering was dat het verzekeringswezen zelf ook nog niet zo ontwikkeld was. Tegenwoordig vinden de meeste mensen het vanzelfsprekend om zich door middel van een verzekering in te dekken tegen allerhande risico’s, maar in het begin van de twintigste eeuw was dat niet zo. De meeste Europeanen vertrouwden op de bank of op de bekende oude sok met geld. En dan maar hopen dat die sok niet werd gestolen.
Met dank aan de afdeling Marketing en Communicatie van De Europeesche Verzekering Maatschappij: [75 jaar Plezier verzekerd. Ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan Europeesche Verzekering 25 mei 1995]
